Για να μη μακρυγορώ, αυτός ο καπνιστής έμαθε πώς να πιάνει σολομούς. Ο μπαμπάς μου του είπε ουσιαστικά τον βασικό κανόνα του ψαρέματος “Να μην ψαρεύεις εκεί που δεν υπάρχουν ψάρια. Τέλος.».”.
Έτσι κι αυτός τήρησε την υπόσχεσή του κι έδωσε στον μπαμπά μου μερικές συνταγές καπνίσματος -απλές, με πολύ κοινά συστατικά- και είπε στον μπαμπά μου το μυστικό για το κάπνισμα τροφίμων. Του είπε ότι απλά πρέπει να ελέγχει τον καπνό. Εκείνη την εποχή αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να προσέχουμε συνεχώς το πριονίδι, να μην αφήνουμε ποτέ τη θερμότητα που παράγεται από το καύσιμο πριονίδι να αυξηθεί πολύ, και το πιο σημαντικό, να μην αφήνουμε ποτέ το ξύλο να καεί σε τέφρα. Παρακολουθούμε το ξύλο να καίγεται και όταν αρχίζει να βγάζει φλόγα και υπάρχουν κηλίδες λευκής τέφρας, το πετάμε. Το αντικαθιστούμε αμέσως με νέο πριονίδι και συνεχίζουμε το κάπνισμα όπως απαιτεί η συνταγή. Δεν είναι πολύ απλό; Μόλις σας το μαρτύρησα….
Φοβάμαι πως δε σας τα είπα ακόμα όλα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που εξακολουθώ να μαθαίνω καθημερινά γύρω από το κάπνισμα τροφίμων. Όλοι οι καπνιστές τροφίμων εκεί έξω μου αποδεικνύουν πως έχουμε ακόμα πολλά να αποκαλύψουμε, που δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ πριν. Σύντομα θα έχετε την τελευταία και καλύτερη συνταγή που πρέπει να δοκιμάσετε. Θα προσπαθήσουμε να σας κρατάμε ενήμερους.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για εμάς, συνεχίστε το διάβασμα. Σας υπόσχομαι να μην αφήσω τίποτα που να μη σας πω.
Με αυτήν την απλή αρχή σχετικά με το κάπνισμα τροφίμων εδραιωμένη στη λίστα των κανόνων του, ο πατέρας μου ξεκίνησε να φτιάχνει ενα καπνιστήριο που θα έκανε αυτό ακριβώς που του είχε πει εκείνος ο τύπος: θα έλεγχε τον καπνό. Εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν ως θάλαμο το δοχείο στο οποίο φουσκώναν το ζυμάρι, ένα παλιό τηγάνι από μαντέμι για να τοποθετούν το πριονίδι και μια καυτή πλάκα για να δημιουργούν τον καπνό.
Το μόνο που χρειαζόταν μετά ήταν πολύ ελεύθερος χρόνος για να μην κάνεις τίποτα παρά να παρακολουθείς τον καπνό, σαν να βλέπεις το χρώμα να στεγνώνει. Αυτό μου φέρνει στο μυαλό το θείο μου που τυχαίνει να είναι επαγγελματίας και στα δύο. Τυχαίνει επίσης να είναι και πολύ καλός εφευρέτης.
Ετσι ξεκίνησαν να δημιουργήσουν ένα καπνιστήριο που να παράγει καθαρό, συνεχή καπνό χωρίς να χρειάζεται συνεχή επιτήρηση. Δοκίμασαν τα πάντα για να ελέγξουν την καύση του πριονιδιού, μελέτησαν ακόμη και τους τρόπους που καίγονται διαφορετικοί τύποι πριονιδιού και είχαν την ιδέα του εμποτισμού του στο νερό πριν την καύση. Αυτό όμως δημιουργούσε ατμό έως ότου το πριονίδι να στεγνώσει αρκετά για να αρχίσει το κάπνισμα.
Τα μεγαλύτερα κομμάτια ξύλου χρειάζονταν περισσότερη θερμική ενέργεια για να αρχίσουν να καίγονται, κι αυτό, επίσης, δεν λειτούργησε γιατί δεν μπορούσαν να ελέγξουν τη θερμότητα και αναπόφευκτα το ξύλο γινόταν στάχτη, εξαλείφοντας κάθε προσπάθεια να γινει πιο γευστικό το φαγητό.
Δε μπορείς να πιστέψεις πόσα χρησιμοποίησαν και δεν πέτυχαν μέχρι τελικά να ξεκινήσουν από την αρχή και να αποφανθούν πως το καλύτερο πριονίδι για κάπνισμα είχε τη μορφή κύβου, όχι πολύ λεπτομερούς και όχι από πλανητικό πριόνι. Όμως πώς ελέγχεις το πριονίδι; Καλή τύχη! Πρώτα απ’όλα δημιουργήθηκαν οι μπριγκέτες της Bradley. Το μέγεθος, το σχήμα και η πυκνότητα τους ήταν τα πιο σημαντικά, και τελικά λειτούργησαν. Δημιουργούσαν καθαρό καπνό, δεν καιγόταν σε τέφρα και χρειαζόταν πολύ λίγη θερμική ενέργεια κατά την καύση. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι μπορούσαν να σβήσουν εύκολα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εφήυραν το πρώτο καπνιστήριο τροφίμων που σταματά τη διαδικασία καπνίσματος. Αυτό θα ήταν η μισή αλήθεια.
Κάτι σαν τα παλιά πικάπ. Τι φτιάχτηκε πρώτα ο δίσκος ή η συσκευή; Τώρα χρειαζόταν να εξελίξουν και το θάλαμο του καπνίσματος. Και πάλι, έπρεπε να επιστρέψουν στους κανόνες και τις αρχές του καπνίσματος τροφίμων. Ο θάλαμος καπνίσματος δεν άλλαξε πολύ, ωστόσο, η θερμική πλάκα αντικαταστάθηκε με ένα θερμαντικό στοιχείο χαμηλής απόδοσης, το τηγάνι αντικαταστάθηκε με ένα περίτεχνο σύστημα τροφοδοσίας για να τροφοδοτεί συνεχώς τα μπισκότα στο θερμαντικό στοιχείο ώστε ο καπνός να είναι συνεχής. Αντί να σταματήσουν τη διαδικασία για να αφαιρέσουν τις μπριγκέτες που είχαν χρησιμοποιηθεί, συμπεριέλαβαν ένα δοχείο με νερό για την κατάσβεση τους και ένα δευτερεύον στοιχείο θέρμανσης για τον έλεγχο της θερμοκρασίας του καπνού. Έπειτα προστέθηκαν κάποια απαιτούμενα κομμάτια για να γίνει όσο καλύτερο θα μπορούσε κι έτσι καταλήξαμε στο Bradley Smoker.
“Δούλεψε υπέροχα, έκανε υπέροχο καπνό, και το φαγητό που βγήκε δεν ήταν τίποτα λιγότερο από εξαιρετικό. Οι τοπικοί σεφ ήταν οι πρώτοι που πήραν στα χέρια τους το Bradley Smoker.”
Με εκτίμηση,
Wade Bradley
